In 1994 maakte ik m’n debuut als camerajournalist, ook wel camjo genoemd. Vermoedelijk was ik de eerste in Nederland die de mogelijkheden zag van de opkomst van de nieuwe compacte videocamera’s waarmee je in je eentje, zonder crew, televisiereportages kon maken. Op de School van Journalistiek had ik hier eind jaren 80 al mee kennis gemaakt, want volgens de opleiding had de camjo de toekomst.
Voordelen camjo
De voordelen om alleen te werken waren enorm: als camjo ben je uitzonderlijk mobiel, je deelt je eigen tijd in en je volgt je journalistieke nieuwsgierigheid.
Helemaal alleen, met een camera in de hand, zonder camera-en geluidsman met al hun apparatuur, maak je makkelijk contact met mensen die je wilt interviewen of loop je een keertje extra rond op zoek naar locaties, mensen en situaties.
Het maakte bovendien bij mij veel creativiteit los. Inhoudelijk maar ook technisch, want veel kleine compacte professionele apparatuur was er nog niet, zeker niet voor de audio, want de opkomst van kleine betaalbare zendermicrofoonsets moest nog komen. De beelden monteerde ik ook zelf, dat kon in de jaren 90 al digitaal op een computer. Niet op Avid, Final Cut of Premiere maar in Edit DV, ik kon er precies mee doen wat nodig was.
Journalistieke neus
Het heeft m’n televisiecarièrre in belangrijke mate vorm gegeven want als eerste camerajournalist bij TV West en TV Rijnmond plukte ik de voor- en de nadelen.
Zo mocht ik, ook vanwege de lage kosten, regelmatig naar het buitenland: ik maakte reportage-series en een documentaire in de VS, Suriname en op Curacao. Daar werd bij de omroep niet uitsluitend enthousiast op gereageerd, genoeg collega’s op de redactie en facilitair vonden dat camerawerk alleen door cameramensen kon worden gedaan, journalisten moesten zich focussen op de interviews en montage.
Ik geloofde echter heilig in het werken als camjo omdat het mij de mogelijkheid gaf m’n journalistieke neus te volgen.
Zo was ik beter in staat betrokkenheid te kunnen tonen en andere formats te ontwikkelen voor televisieverslaggeving. Ik geef toe, je moet van enige improvisatie houden als je alleen met je camera de straat op gaat. Maar juist de spontane creativiteit die dat los maakt bracht de televisiejournalistiek uit een werkwijze waarin de dagelijkse beschikbaarheid van cameramensen en apparatuur beperkt was. En dat leidde bij mij vaak tot een reportage waar ik niet tevreden over was, waar ik meer uit had willen halen.
Nog steeds ga ik regelmatig op pad met een camera of iPhone en geef ik trainingen en workshops over camerajournalistiek en Mobile Journalism (MOJO).
Rond de Stad – 1994
Journalistieke roadmovie rond Rotterdam
Dit was in 1994 mijn ontdekking van de camerajournalistiek. Ik combineerde m’n ervaring als tv-verslaggever met m’n andere passie: wandeltochten. Daarbij kon ik terugvallen op de technische en inhoudelijke kennis van camera en montage die ik tijdens m’n opleiding televisiejournalistiek had opgedaan.
Pelgrim door het Groene Hart – 1998
Reisdocumentaire langs pelgrimsroute
Mijn eerste camjo tv-serie die daadwerkelijk werd uitgezonden op televisie bij TV West, waar ik toen werkte als verslaggever. Ook hier combineerde ik mijn passie voor wandelingen met de mogelijkheid die me bij toeval geboden werd: de omroep had tv-camera’s besteld en kreeg er voor de aardigheid een paar kleine handycams bij, maar dan wel met beeldchips die een hoge kwaliteit beeld opleverden.
Over de Vlakte – 1999
Fietsend over een stuk land gewonnen op zee
Al jaren was ik gefascineerd door de Maasvlakte, het meest westelijke havengebied van Rotterdam, land gewonnen op de zee. Dit toen nog deels braakliggende gebied oefende niet alleen op mij een grote aantrekkingskracht uit, allerlei mensen kwamen er op af: natuurliefhebbers, deltavliegers, botenkijkers, fossielenzoekers.
I Will Win – 2005
Een kunstwerk tijdens de marathon van New York
In deze documentaire voor TV Rijnmond volg ik de Rotterdamse kunstenaar Erik van Loon in zijn poging om wereldberoemd te worden met een gigantisch zelfportret tijdens de New York City Marathon. Dit is een bijzondere en memorabele productie uit 2005 omdat het alle voordelen van de camjo in zich heeft: mobiel, intiem, nieuwsgierig, op de huid, creatief.